Cmentarz parafialny

cmentarz_wielgomlyny

Prace remontowe

b_chrzcielnica_kopula

b_portal_zewnętrzny

b_portal_gotycki

b_gotycka_chrzcielnica

b_nowa kotlownia_ciepla

b_renowacja_figury_św._floriana

b_renowacja_figury_św._anny

b_renowacja_figury_św._józefa

b_renowacja figur

b_cegielki_klecznik_krzyz_tabernakulum

b_renowacja_piety_Matki_Bożej_Bolesnej

b_sw._o._pio kopia(3)

Po prostu

khantry design

Odsłonięcie MB Bolesnej

khantry design

Zwiedzanie sanktuarium

khantry design

Raport Jasnogórski

khantry design
Sakramenty

Wykaz dokumentów potrzebnych do sakramentów świętych i pogrzebu katolickiego oraz ich istota.

 

Chrzest

Bierzmowanie

Pierwsza Komunia Święta

Małżeństwo

Pogrzeb katolicki 

Spowiedź Święta

Namaszczenie chorych

 

Chrzest

Chrzest święty jest fundamentem całego życia chrześcijańskiego, bramą życia w Duchu i bramą otwierającą dostęp do innych sakramentów. Przez chrzest zostajemy wyzwoleni od grzechu i odrodzeni jako synowie Boży, stajemy się członkami Chrystusa oraz zostajemy wszczepieni w Kościół i stajemy się uczestnikami jego posłania.

Według św. Pawła Apostoła człowiek wierzący ma przez chrzest udział w śmierci Chrystusa, zostaje z Nim pogrzebany i powstaje z martwych:

„My wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć. Zatem przez chrzest zanurzający nas w śmierć, zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my wkroczyli w nowe życie” (Rz 6, 3-4).

Ochrzczeni "przyoblekli się w Chrystusa" (Ga 3, 27). Dzięki Duchowi Świętemu chrzest jest obmyciem, które oczyszcza, uświęca i usprawiedliwia.

Jest udzielany zawsze w I niedzielę miesiąca po wcześniejszym, co najmniej dwutygodniowym zgłoszeniu w kancelarii parafialnej i załatwieniu formalności.

Wymagane dokumenty:

  • akt urodzenia dziecka (odpis) z Urzędu Stanu Cywilnego,
  • dane personalne chrzestnych – imię, nazwisko, wyznanie, wiek i adres zamieszkania
  • chrzestni spoza parafii Wielgomłyny – zaświadczenie od własnego proboszcza, że są wierzącymi i praktykującymi katolikami.

Do przyjęcia zadania chrzestnych mogą być dopuszczeni, którzy:

  • zostali wyznaczeni przez przyjmującego chrzest, przez jego rodziców, albo tego, kto ich zastępuje i posiada wymagane kwalifikacje oraz intencje pełnienia tego zadania,
  • ukończyli 16 lat,
  • są katolikami, bierzmowanymi, przyjęli sakrament Eucharystii oraz prowadzą życie zgodne z wiarą i odpowiadające funkcji jaka mają pełnić,
  • są wolni od jakichkolwiek kar kanonicznych,
  • nie są ojcem, matka przyjmującego chrzest,
  • ochrzczony, należący do niekatolickiej wspólnoty kościelnej, może być dopuszczony tylko razem z chrzestnym katolikiem i to jedynie jako świadek chrztu.


Bierzmowanie

Sakrament bierzmowania; który wyciska charakter i przez który ochrzczeni, postępując na drodze chrześcijańskiego wtajemniczenia, są ubogacani darem Ducha Świętego i doskonalej łączą się z Kościołem, umacnia ich i ściślej zobowiązuje, by słowem i czynem byli świadkami Chrystusa oraz szerzyli wiarę i jej bronili.

Przygotowanie odbywa się w parafii w trzech grupach (klasa 6, klasa 7, klasa 8) i trwa 3 lata.

Wymagane dokumenty:

  • metryka chrztu (jeśli kadydat przyjął ten sakrament po za naszą parafią),
  • zaświadczenie lub wpis do dzienniczka o uczestnictwie w katechezie szkolnej.

Pierwsza komunia święta

Najświętsza Eucharystia dopełnia wtajemniczenie chrześcijańskie. Jest ona "źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego”. Ci, którzy przez chrzest zostali wyniesieni do godności królewskiego kapłaństwa, a przez bierzmowanie zostali głębiej upodobnieni do Chrystusa, za pośrednictwem Eucharystii uczestniczą razem z całą wspólnotą w ofierze Pana.

Ofiara eucharystyczna, pamiątka śmierci i zmartwychwstania Pana, w której uwiecznia się Ofiara Krzyża, jest szczytem i źródłem całego kultu oraz życia chrześcijańskiego; oznacza ona i sprawia jedność Ludu Bożego, przez nią buduje się Ciało Chrystusa. Pozostałe bowiem sakramenty i wszystkie kościelne dzieła apostolatu mają związek z Najświętszą Eucharystią i ku niej są ukierunkowane.

Wymagane dokumenty:

  • metryka chrztu dziecka.

 

Małżeństwo

"Głęboka wspólnota życia i miłości małżeńskiej, ustanowiona przez Stwórcę i unormowana Jego prawami, zawiązuje się przez przymierze małżeńskie... Sam bowiem Bóg jest twórcą małżeństwa". Powołanie do małżeństwa jest wpisane w samą naturę mężczyzny i kobiety, którzy wyszli z ręki Stwórcy. Małżeństwo nie jest instytucją czysto ludzką, chociaż w ciągu wieków mogło ulegać licznym zmianom w różnych kulturach, strukturach społecznych i postawach duchowych. Ta różnorodność nie powinna prowadzić do zapomnienia o jego wspólnych i trwałych cechach. Chociaż godność tej instytucji nie wszędzie ukazuje się z taką samą jasnością, to jednak we wszystkich kulturach istnieje pewne zrozumienie dla znaczenia związku małżeńskiego. "Szczęście osoby i społeczności ludzkiej oraz chrześcijańskiej wiąże się ściśle z pomyślną sytuacją wspólnoty małżeńskiej i rodzinnej".

Bóg, który stworzył człowieka z miłości, powołał go także do miłości, która jest podstawowym i wrodzonym powołaniem każdej istoty ludzkiej. Człowiek został bowiem stworzony na obraz i podobieństwo Boga, który sam jest Miłością. Ponieważ Bóg stworzył mężczyznę i kobietę, ich wzajemna miłość staje się obrazem absolutnej i niezniszczalnej miłości, jaką Bóg miłuje człowieka. Jest ona dobra, co więcej bardzo dobra, w oczach Stwórcy. Miłość małżeńska, którą Bóg błogosławi, jest przeznaczona do tego, by była płodna i urzeczywistniała się we wspólnym dziele zachowywania stworzenia: "Bóg im błogosławił, mówiąc do nich: «Bądźcie płodni i rozmnażajcie się, abyście zaludnili ziemię i uczynili ją sobie poddaną»" (Rdz 1, 28).

Pismo święte stwierdza, że mężczyzna i kobieta zostali stworzeni wzajemnie dla siebie: "Nie jest dobrze, żeby mężczyzna był sam". Bóg daje mu niewiastę, "ciało z jego ciała", to znaczy istotę równą mu i bliską, jako "pomoc przychodzącą od Pana". "Dlatego to mężczyzna opuszcza ojca swego i matkę swoją i łączy się ze swą żoną tak ściśle, że stają się jednym ciałem" (Rdz 2, 24). Jezus wskazuje, że oznacza to nienaruszalną jedność ich życia, przypominając, jaki był "na początku" zamysł Stwórcy: "A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało" (Mt 19, 6).

Wymagane dokumenty:

  • należy zgłosić się do kancelarii parafialnej co najmniej trzy miesiące przed zawarciem związku,
  • aktualne, tj. z datą do sześciu miesięcy wstecz, metryki chrztu,
  • wgląd do ważnych dowodów osobistych,
  • ostatnie świadectwo katechizacji,
  • świadectwo bierzmowania,
  • zaświadczenie o uczestnictwie w kursie przedmałżeńskim wraz z poradnią rodzinną,
  • zaświadczenie z Urzędu Stanu Cywilnego (niezbędne, gdy małżonkowie chcą, aby ślub kościelny pociągnął za sobą również skutki cywilno – prawne – tzw. ślub konkordatowy) lub akt ślubu, jeśli wcześniej zawarto związek cywilny.


Pogrzeb katolicki

Wszystkie sakramenty, a zwłaszcza sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego, miały na celu ostatnią Paschę dziecka Bożego, która przez śmierć wprowadza je do życia w Królestwie niebieskim. Wówczas spełnia się to, co wyznajemy w wierze i nadziei: "Oczekuję wskrzeszenia umarłych i życia wiecznego w przyszłym świecie".

Chrześcijański sens śmierci ukazuje się w świetle Misterium Paschalnego Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa, w którym złożyliśmy naszą jedyną nadzieję. Chrześcijanin, który umiera w Chrystusie Jezusie, "opuszcza to ciało i staje w obliczu Pana".

Dzień śmierci jest dla chrześcijanina, po zakończeniu jego życia sakramentalnego, dopełnieniem nowych narodzin rozpoczętych na chrzcie; jest ostatecznym "upodobnieniem" go do "obrazu Syna", którego udziela namaszczenie Duchem Świętym; jest uczestnictwem w Uczcie Królestwa, zapoczątkowanej w Eucharystii, nawet jeśli zachodziłaby jeszcze potrzeba ostatecznego oczyszczenia, by móc przywdziać szatę godową.

Kościół, który jak matka nosił sakramentalnie w swoim łonie chrześcijanina podczas jego ziemskiej pielgrzymki, towarzyszy mu na końcu jego drogi, by oddać go "w ręce Ojca". Ofiaruje on Ojcu, w Chrystusie, dziecko Jego łaski i w nadziei składa w ziemi zasiew ciała, które zmartwychwstanie w chwale. Ofiarowanie to dokonuje się w pełni w czasie celebracji Ofiary eucharystycznej. Błogosławieństwa, które ją poprzedzają i po niej następują, są sakramentaliami.

Wymagane dokumenty:

  • akt zgonu z dokumentem dla administracji cmentarza,
  • zaświadczenie o udzieleniu sakramentu chorych i wiatyku (Komunii Świętej), jeśli zgon nastąpił poza parafią lub w szpitalu (wystawia je kapelan szpitala).

 

Spowiedź święta 

- 15 min. przed każdą Mszą św. do pięciu minut przed jej rozpoczęciem

- w I piątek miesiąca od g. 17.30 (16.30 - zima)

- na życzenie (przy furcie klasztornej)

Inaczej nazywa się sakramentem nawrócenia, ponieważ urzeczywistnia w  sposób sakramentalny wezwanie Jezusa do nawrócenia, drogę powrotu do Ojca, od którego człowiek oddalił się przez grzech.

Nazywa się go sakramentem pokuty, ponieważ ukazuje osobistą i eklezjalną drogę nawrócenia, skruchy i zadośćuczynienia ze strony grzesznego chrześcijanina.

Nazywa się go sakramentem spowiedzi, ponieważ oskarżenie – spowiedź z grzechów przed kapłanem jest istotnym elementem tego sakramentu. Sakrament ten jest również "wyznaniem", uznaniem i uwielbieniem świętości Boga oraz Jego miłosierdzia wobec grzesznego człowieka.

Nazywa się go sakramentem przebaczenia, ponieważ przez  sakramentalne rozgrzeszenie wypowiedziane słowami kapłana Bóg udziela penitentowi "przebaczenia i pokoju".

Nazywa się go sakramentem pojednania, ponieważ udziela grzesznikowi miłości Boga przynoszącej pojednanie: "Pojednajcie się z Bogiem" (2 Kor 5, 20). Ten, kto żyje miłosierną miłością Boga, jest gotowy odpowiedzieć na wezwanie Pana: "Najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim" (Mt 5, 24).

Do pobrania plik: Przygotowanie do Sakramentu Pokuty i Pojednania


Namaszczenie chorych

- po każdym zgłoszeniu

Nasz Pan Jezus Chrystus, lekarz naszych dusz i ciał, który odpuścił grzechy paralitykowi i przywrócił mu zdrowie ciała, chciał, by Kościół mocą Ducha Świętego kontynuował Jego dzieło uzdrawiania i zbawiania, które obejmuje także jego członki. Jest to celem dwóch sakramentów uzdrowienia: sakramentu pokuty i namaszczenia chorych.

Choroba i cierpienie zawsze należały do najpoważniejszych problemów, poddających próbie życie ludzkie. Człowiek doświadcza w chorobie swojej niemocy, ograniczeń i skończoności. Każda choroba może łączyć się z przewidywaniem śmierci.

Choroba może prowadzić do niepokoju, do zamknięcia się w sobie, czasem nawet do rozpaczy i buntu przeciw Bogu, ale może także być drogą do większej dojrzałości, może pomóc lepiej rozeznać w swoim życiu to, co nieistotne, aby zwrócić się ku temu, co istotne. Bardzo często choroba pobudza do szukania Boga i powrotu do Niego.

Przez święte chorych namaszczenie i modlitwę kapłanów cały Kościół poleca chorych cierpiącemu i uwielbionemu Panu, aby ich podźwignął i zbawił; a nadto zachęca ich, aby łącząc się dobrowolnie z męką i śmiercią Chrystusa, przysparzali dobra Ludowi Bożemu.

 

Projekt i wykonanie Alanet